ANG LANGGAM

Namataan ang isang langgam na abala sa paghakot ng mumo ng kanin, na nalikom nya mula sa madungis na hapagkainan ng isang tabatsoy. Tinatahak nya ang kahabaan ng papag.

Makintab na pula ang langgam. Gaya ng ibang insekto, binubuo ito ng head, thorax, at abdomen. May anim itong mga galamay. Kumakawag ang kanyang dalawang antenna. Mayroon itong sipit sa bibig na ginagamit nyang panipit tiyak sa dala nyang mumo.

Ang pagkakamali lamang ng langgam, ay hindi nya kinonsidera ang higanteng mama na natutulog ng nakatagilid sa kaliwang bahagi ng papag.

Gumulong ang higante pakanan para magpalit ng pwesto. Kinubabawan ang takot na mukha ng langgam ng anino ng pwet ng mama.

Pagkatagilid sa kanan ng papag ang mama, nakuhaan ng kamera ang kinahinatnan ng langgam.

Napisat ang langgam. Nagkahiwa-hiwalay ang head, thorax, at abdomen. Nadurog ang mga galamay. Kumikislot pa din ang ilang bahagi ng katawan nito.

Ito ang kanyang huling winika bago man sya malagutan ng hininga:

“Mamamatay akong di man nakita ang maningning na pagbubukang-liwayway sa aking Inang Bayan! Kayong mga makakakita, batiin nyo siya – at huwag kalilimutan ang mga nalugmok sa dilim ng gabi!”

TLC September 13 2011 Mark 2

TLC September 13 2011 Mark 1

MARCUZ LAURESTA music video

MARCUZ LAURESTA ON THE WINGS OF LOVE

Ang Lihim Ng Sapatos na Pula

           Higit isang taon na rin ang nakalipas ng mabili ang sapatos na pula.. Marami na kaming napag daanan.. Parang naging kakambal ko ang sapatos na binili ko sa Baclaran. Kasama ko siya sa Init at Ulan. Sa tuwing rarampa kami ng mga kaibigan ko sa Malate, tuwing magkakape kami, Ilang bagong pilikula na rin ang napag samahan namin, ilang kabiguan na saya na rin ang aming pinagsamahan kaya naging bahagi na siya ng aking buhay sa loob ng isang taon at anim na buwan.

           Akalain mong sa halagang tatlong daan piso eh nagkaroon ako ng isang matalik na kaibigan.. Isang kaibigan na naging pananga ko sa init ng kalsada, sa putik at baha na dulot ng malakas na ulan. Naging kakampi ko sa bawat araw na suot ko siya.. Sinulit ang bawat araw na lagi ko siyang tapakan ng aking mga paa. Iwan ko kung bakit naging paborito ko siyang gamitin, siguro dahil sa astig nitong dating, sa tingkad ng kanyang kulay na nangingibabaw sa karamihan. Pero dahio siguro naging kasama ko siya sa bawat sikretong kami lang ng aking sapatos na Pula ang nakakaalam, Dahil sa loob ng panahon kasama ko siya ay ganon din ang taong nakilala at nakasalamuha nya. Dahil ganon din ang dami ng lugar na napuntahan nya na minsan sa panaginip ko lang napuntahan.. Na minsan sa aking pagtawa eh nakikisama siya sa aking mga tawa, sa aking mga ngiti. 

            Ilang personalidad na rin ang mga nakilala niya.. Na minsan alam kung nais nya rin mag pakilala nguniut nanahimik lang siya kasama ang aking mga paa.. 

       

            Sa dami ng sikreto ko, siguro ganon din ang mga sikreto nyang nalaman tungkol sa akin.. Sa panahon iyon una kung nagawa ang mga bagay na di ko pa ginawa dati. Siguro na tutuwa siya o nagagalit minsan sa mga bagay na ginagawa ko, o kaya minsan nahihiya na siya para sa akin, ngunit kasama ko pa rin ang aking sapatos na pula. Siguro minsan naging proud din siya sa mga tagumpay na ngyari sa akin

            Pero ang tangi kung masasabi, isa siyang tunay na kaibigan, ang tanging lihim namin ay kami lamang ang nakakaalam, at wala ng makakaalam pa na kahit sinu man.

Senti

Nakamamatay ang lungkot, hinihigop nito ang mga alaalang hindi ko kayang ibaon sa limot. Ano ang saysay ng mundo ng walang ikaw? Ikaw ang kalahati ng buhay, ang dahilan ng bawat umaga, ang simoy sa tanghaling-tapat, ang saysay ng mga bituin sa gabi, ang sagot sa talinghaga ng buhay. Nasaan ako kung wala ka? Hindi Ako ang sagot sa Sino, hindi Magpakailanman ang sagot sa Hanggang Kailan. Walang katarungan ang pangako ng tadhana, walang bukas dahil nakabilanggo ako sa kahapon, nawala na ako, naglaho ang sarili dahil walang ikaw. Ikaw ang simula. Ito, marahil, ang wakas.